Ethereum is een van de meest gebruikte blockchains geworden en ondersteunt een groot aantal gedecentraliseerde applicaties, van DeFi tot NFT’s en metaverse projecten. Het inheemse crypto-activa Ether (ETH) drijft dit ecosysteem aan, met een marktkapitalisatie van honderden miljarden. Maar in tegenstelling tot de hard cap van Bitcoin vragen velen zich af: hoeveel Ethereum zijn er eigenlijk?
Deze gids gaat in op details rond het circulerende aanbodschema van Ethereum en wat uiteindelijk het totale maximale aanbod beperkt. We zullen ook kijken naar de implicaties voor de prijs en de schaarste, gezien de rol van Eth als ‘digitale olie’ die betaalt voor berekeningen en opslag. Laten we de tokenomics verkennen!
Een inleiding over het doel van Ethereum
Ethereum vertegenwoordigt een wereldwijd computerplatform dat ‘slimme contracten’ mogelijk maakt: zelfuitvoerende code waarop gedecentraliseerde apps draaien zonder downtime. Gebruikers betalen ‘gas’-vergoedingen in ETH om de uitvoeringskosten voor apps te financieren en compensatie voor mijnwerkers/stakers die transacties verwerken.
Aanvankelijk voorgesteld in 2013 door Vitalik Buterin en gelanceerd in 2015, was Ethereum een pionier op het gebied van slimme contracten en proof-of-stake in blockchain. ETH drijft het netwerk aan als een ‘utility token’ dat wordt gebruikt om toegang te krijgen tot de diensten van Ethereum, in plaats van alleen maar als betaalmethode.
Hoe het circulerende ETH-aanbod wordt bepaald
In tegenstelling tot de harde limiet van Bitcoin van 21 miljoen BTC, volgt het circulerende aanbod van Ethereum een ander distributieschema zonder een bovengrens. Hier zijn de belangrijkste details:
– Geen Premine: 72 miljoen ETH werd publiekelijk verkocht via crowdsale in 2014 vóór de lancering in een ethisch, gedecentraliseerd model dat scheve holdings vermijdt.
– Initiële circulerende voorraad: het Genesis-blok leverde bij de start in 2015 72 miljoen ETH op toen tokens die aan crowdsale-bijdragers werden verkocht, werden ontgrendeld.
– Blokbeloningen: Mijnwerkers verdienen 2 ETH per blok als beloning voor het valideren van transacties om de veiligheid te stimuleren, wat neerkomt op een jaarlijkse inflatie van ongeveer ~4,5%.
– Proof-of-Stake Minting: Na de samenvoeging met proof-of-stake, gepland voor 2023, zullen validators transactiekosten verdienen, maar geen bloksubsidie, waardoor de netto-uitgifte op de lange termijn wordt verlaagd tot 0-2%.
– Groei van het circulerende aanbod: Momenteel bestaat er ongeveer 120.000.000 ETH, ongeveer 5x gegroeid ten opzichte van het initiële aanbod in 2015 en langzaam toenemend in de loop van de tijd.
– Eeuwigdurende aanbodtoename: in tegenstelling tot Bitcoin is er nooit een limiet vastgesteld in het protocol van Ethereum, wat betekent dat het circulerende aanbod voortdurend blijft toenemen.
Welke factoren zijn van invloed op de ETH-schaarste?
Inzicht in het feit dat ETH schaars genoeg blijft voor prijsstijgingen op de lange termijn, ondanks het ontbreken van een harde limiet, is afhankelijk van twee beperkingen:
– Proof-of-Stake vermindert de netto-uitgifte: na de fusie verschuiven de validatorbeloningen volledig van minting naar fee-inkomsten, wat betekent dat er minder in omloop komt.
– EIP-1559 Burning Base Fees: dit Ethereum-verbeteringsvoorstel verbrandt een basisvergoeding van transacties die de gasmarkten aanpassen, waardoor meer ETH uit de circulatie wordt gehaald.
Sinds het derde kwartaal van 2022 is netto al ruim 1 miljoen ETH verbrand, waarmee een aanzienlijk deel van de resterende jaarlijkse uitgifte wordt gecompenseerd. Als het netwerkgebruik en de kosten sneller stijgen dan het aantal munten, zijn de ETH-trends deflatoir.
Hoeveel Ethereum-totalen kunnen er bestaan?
In tegenstelling tot Bitcoin met 21 miljoen eenheden, is er geen gecodeerde limiet op het maximale aanbod dat algoritmisch mogelijk is op Ethereum. Theoretisch zou onbeperkte ETH kunnen verdwijnen. In de praktijk komen er echter beperkingen naar voren:
– Economische prikkels: als het op hol geslagen, onbeperkte aanbod de ETH-waarde te veel verwatert, zouden mijnwerkers/stakers stoppen met het ondersteunen van het netwerk.
– Concurrentie tussen blockchains: de acceptatie door gebruikers neemt af als er betere alternatieven zoals Cardano en Solana opduiken.
Het praktische plafond is dus afhankelijk van ecosysteemprikkels die de ETH-schaarste in evenwicht brengen met veiligheid en nut. Toch suggereren de beste schattingen dat er op de lange termijn nog eens ~100 miljoen in omloop zou kunnen komen, ervan uitgaande dat proof-of-stake en verbranding de meeste munten zouden compenseren.
Gevolgen voor prijs en marktkapitalisatie
Het ontbreken van een aanbodplafond in Ethereum maakt het modelleren van prijsprojecties op lange termijn complex, maar enkele inzichten vallen op:
– Deflatoire druk: De stijgende emissies en de lagere emissies na de fusie zullen waarschijnlijk de toekomstige muntslag in evenwicht houden, waardoor ze deflatoir werken.
– Niet-kwantificeerbare marktdominantie: Moeilijk te voorspellen marktkapitalisatie of prijs zonder aanbodlimiet, zelfs het schatten van $20-30k per ETH is afhankelijk van dominantie.
– Velocity Sink: ETH toegekend voor staking en DeFi-onderpand verlaagt de snelheid en werkt als een lager aanbod.
Over het geheel genomen verwachten analisten dat het burn/mint-evenwicht en het zware netwerkgebruik de waardering in stand zullen houden, terwijl de blockchain-beveiliging behouden blijft naarmate de schaalvergroting volwassener wordt.
Als utility-token hangt de prijs van ETH uiteraard sterk af van het gebruik van Ethereum dat de mondiale publieke blockchains domineert. Als de adoptie hapert of concurrenten marktaandeel veroveren, blijft een substantiële devaluatie een risico.
Regelgevende risico’s rond de status van Ethereum
Net als bij andere grote cryptocurrencies blijft de onzekerheid over hoe toezichthouders zoals de SEC de activastatus van Ethereum zien een voortdurende vraag:
– Effectenclassificatie?: Waren de initiële ETH-verkopen een niet-geregistreerd effectenaanbod? Kan het slaan van munten een illegale eeuwigheid vormen?
– Grondstoffenjurisdictie: Velen beweren dat ETH de kenmerken van traditionele effecten mist en in plaats daarvan een grondstof kwalificeert.
Deze karakteriseren staartrisico’s voor potentiële restrictieve regelgeving of verstoring van de toeleveringsketen op de lange termijn.
Afsluitende gedachten over de economie van ETH
Het ontbreken van een limiet in Ethereum staat in schril contrast met Bitcoin – maar ondanks het in theorie onbeperkte aanbod beperken verschillende tegenwichtsfactoren rond proof-of-stake en branden het toekomstige circulerende bedrag waarschijnlijk tot een paar honderd miljoen.
Ervan uitgaande dat er geen catastrofale revisie van de regelgeving plaatsvindt of dat de marktdominantie niet wordt behouden, kan het deflatoire momentum van ETH in combinatie met gevestigde onderpandsinzet op de lange termijn zelfs een waardering opleveren die vergelijkbaar is met die van Bitcoin.
Natuurlijk zal, net als bij elke opkomende cryptocurrency, alleen de tijd leren of Ethereum de netwerkveiligheid en bruikbaarheid kan behouden buiten zijn voorsprong als pionier, aangezien ontelbare hongerige concurrenten zoals Cardano en Polkdot naar de kroon kijken.
